
Με λένε Παναγιώτη και είμαι 21 ετών. Από τα 6 μου χρόνια κουβαλάω μια ταμπέλα, τσίγκινη, βαριά, δεμένη στον τράχηλο με τρίχινα λουριά που έχουν αφήσει τόσα χρόνια πια, σημάδια κατακόκκινα και ανεξίτηλα.
Ήμουν διαφορετικός, το καταλάβαινα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου, ήμουν μόλις 6. «Αυτιστικός» γράφει η ταμπέλα, όχι με μελάνι, όχι, αλλά με αίμα και δάκρυα...